Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

invītā Minervā

  • 1 Invīta Minerva

    "Без изволения Минервы", "против желания Минервы", т. е. без подлинного мастерства.
    Гораций, "Наука поэзии", 385:
    Tú nihil ínvitá dicés faciésve Minérva. "Ты ничего не скажешь и не создашь без изволения Минервы".
    Цицерон, "Письма к близким", XII, 25, 1:
    Causam tuam egi non invita Minerva. "Я выступил по твоему делу не без удачи".
    Здесь [в "Разговоре" И. С. Тургенева ] уже не то, что художественный сюжет борется с идеей, - здесь нет просто никакого художественного сюжета, а есть одна голая идея, и больше ничего. Не удивительно, что вместо "поэмы" получилась безвкусная и нудная рацея, которую даже в первый раз трудно дочитать. "Разговор" писан решительно invita Minerva. (M. О. Гершензон, Поэмы И. С. Тургенева.)
    Окончил повесть ["Гражина" ] и нынешней ночью (бессонной!) немного переписал. Это первая работа, завершение которой нисколько меня не радует, ибо по большей части я кропал ее invita Minerva. (Адам Мицкевич - Яну Чечоту, 4.(16.)XII 1822.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Invīta Minerva

  • 2 invita Minerva

       a pesar de Minerva: escritores que se empeñan en producir aun cuando les falte talento e inspiración

    Locuciones latinas > invita Minerva

  • 3 Minerva

    Mĭnerva (old orthogr. Menerva, like magester, leber, etc., acc. to Quint. 1, 4, 17), ae, f. [from the root men, whence mens, memini, moneo, etc.; v. infra], a Roman goddess, identified with the Grecian Pallas Athene, the daughter of Zeus, and the goddess of wisdom, of sense and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim pagani pro sapientiā ponebant; Cornificius vero, quod fingatur pingaturque minitans armis, eandem dictam putat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; cf. Cic. N. D. 1, 30, 180; 3, 23, 59; Varr. L. L. 5, § 74 Müll.:

    daedala, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. daedalam, p. 68: Minerva nostra, custos urbis,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    Minerva Iliensis,

    Ulp. Fragm. 22, 6:

    Aristoteles... Minervam esse Lunam probabilibus argumentis demonstrat,

    Arn. 3, 31.—Prov.: pingui or crassā Minervā aliquid facere, without art, skill, or learning, plainly, rudely, Col. 1 praef. § 33; Cic. Lael 5, 19:

    rusticus crassā Minervā,

    Hor. S. 2, 2, 3:

    invitā Minervā,

    contrary to the bent of one's genius or natural abilities, against the grain, Hor. A. P. 385: quia nihil [p. 1146] decet invitā, ut aiunt, Minervā, id est adversante et repugnante naturā, Cic. Off. 1, 31, 301:

    sus Minervam (docet),

    a stupid man will instruct a wise one, Cic. Ac. 1, 5, 18:

    omnis Minervae homo,

    jack - of - alltrades, Petr. 43, 8: MINERVA MEDICA, i. e. medicina, the goddess of health, Inscr Rein. 11, 81:

    fecit ex ebore aeque Minervam,

    a statue of Minerva, Plin. 34, 8, 19, § 54. — Transf.
    A.
    A working in wool, spinning and weaving:

    tolerare colo vitam tenuique Minervā ( = telā, lanificio),

    Verg. A. 8, 409; Ov. M. 4, 33; Prop. 2, 9, 5.—
    B.
    To form the name of a place.
    1.
    Minervae Arx, v. Minervius, II. B.—
    2.
    Minervae Promontorium, a promontory in Campania, to the south-east of Surrentum, the abode of the Sirens, now Punta della Capanella, Liv. 40, 18, 8; Ov. M. 15, 709.

    Lewis & Short latin dictionary > Minerva

  • 4 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – / arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    lateinisch-deutsches > Minerva

  • 5 Minerva

    Minerva, ae, f. (etrusk. Menerfa od. Meurfa), eine römische Gottheit, identitch mit der griechischen Ἀθήνη, Tochter des Zeus, Göttin der Weisheit, des Verstandes u. Nachdenkens, der Künste u. Wissenschaften (des Spinnens, Webens, der Poesie usw.), auch des Krieges, insofern er mit Einsicht geführt wird, Erfinderin des Öls u. der Bearbeitung der Wolle usw., Varro LL. 5, 74. Cic. de nat. deor. 3, 53 u. 55. Ov. fast. 3, 815 sqq.: Minerva medica, Göttin der Heilkunst, Corp. inscr. Lat. 6, 10133. – sprichw., crassā Minervā od. pingui, ut aiunt, Minervā, von od. mit derbem, schlichtem Hausverstande, Hor. sat. 2, 2, 3. Cic. de amic. 19. Colum. 1. praef. 33: sus Minervam (docet), wenn ein Dummer einen Klugen belehren will, Cic. Acad. 1, 18: invitā Minervā alqd dicere, facere etc., ohne Geschick, ohne Beruf, Cic. de off. 1, 110. Hor. de art. poët. 385: non invitā Minervā, Cic. ep. 12, 25, 1: omnis Minervae homo, er war in allen Sätteln gerecht, er trieb's in jeder Weise, Petron. 43, 8. – meton. (poet.) = Wollarbeit (Spinnen, Weben usw.), Verg. Aen. 8, 409. Prop. 2, 9, 5 u. 4, 5, 23. Hor. carm. 3, 12, 5. Arnob. 5, 45. – arch. Genet. Minerves, Fasti Philoc. im Corp. inscr. Lat. 12. p. 260. – Nbf. Menerva, Quint. 1, 4, 17. Corp. inscr. Lat. 1, 1457; 14, 4105: Dat. Menervai, Corp. inscr. Lat. 1, 1462. Dav.: a) Minervālis, e, die Mi-
    ————
    nerva (d.i. Gelehrsamkeit u. Verstand) betreffend, artes, Tert. de spect. 11: M. munus = minerval (w. s.), Hieron. in epist. ad Ephes. 6, 4: magister M., Vorsteher des Minervadienstes, Corp. inscr. Lat. 5, 7462 u. 7565. – Plur. subst., Minervālia, ium, n., Festlichkeiten zu Ehren der Minerva, Serg. comm. in Donat. 434, 32 K. – b) Minervius, a, um, minervisch, cives Minervii, v. den Athenern, Arnob.: nomen, der Minerva, Arnob. – subst., Minervium, iī, n., α) ein Tempel der Minerva, Varro LL. 5, 47. Arnob. 6, 6. – β) Stadt u. Burg (arx Minervae, Verg. Aen. 3, 531) mit einem alten, ehemals reichen Tempel der Minerva, südl. von Hydruntum in Kalabrien, Seehafen, ältester Sitz der Salentiner, von den Römern 125 v. Chr. kolonisiert, j. Castro, mit dem Hafen Porto Badisco, Liv. 45, 16, 5. Vell. 1, 15, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Minerva

  • 6 Minerva

        Minerva ae, f    [1 MAN-], the goddess of wisdom, sense, and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving, identified with the Grecian Athene, T., H., O.—Prov.: agamus pingui Minervā, i. e. without art, rudely: rusticus crassā Minervā, H.: invitā Minervā, against one's bent, H.: causam egi non invitā Minervā, not unaptly: sus Minervam (docet), i. e. the fool instructs the wise.—A working in wool, spinning and weaving: tolerare colo vitam tenuique Minervā (i. e. telā), V.: Intempestiva, O.
    * * *
    Minerva, Roman goddess of wisdom

    Latin-English dictionary > Minerva

  • 7 Minerva invīta

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Minerva invīta

  • 8 Minerva

    ae f.
    1) Минерва, любимая дочь Юпитера, родившаяся из его головы, девственная богиня-покровительница наук и искусств, мирной городской жизни, ремесел, но тж. войны (отожд. с греч. Афиной)
    Minervae promunturium L, O — Минервин мыс, крутой мыс в Кампании, против Капреи
    invitā Minervā C, H — без внутренних побуждений, вопреки склонностям
    crassā (pingui) Minervā C, Col, H — просто, неискусно, грубовато
    sus Minervam (sc. docet) погов. Cяйца курицу учат
    2) поэт. прядение, ткачество V etc.
    3) масличное дерево, олива O

    Латинско-русский словарь > Minerva

  • 9 invitus

    invītus, a, um, adj. [perh. for in-vicitus; cf. Sanscr. vaç-, to will; avaças, unwilling; Gr. hekôn, a-ekôn], against one ' s will, unwilling, reluctant (syn. coactus; class.).
    I.
    Of persons:

    invitus me vides,

    Plaut. Cas. 2, 4, 23:

    ut viatores invitos consistere cogant,

    Caes. B. G. 4, 5:

    soli hoc contingit sapienti, ut nihil faciat invitus, nihil dolens, nihil coactus,

    Cic. Par. 5, 1:

    ego eum a me invitissim us dimisi,

    very unwillingly, very much against my will, id. Fam. 13, 63:

    Berenicen ab urbe dimisit (Titus) invitus invitam,

    Suet. Tit. 7:

    trahit invitam nova vis,

    Ov. M. 7, 19.— Abl. absol.: me (te, se, etc.) invito, against my ( your, his, etc.) will, in spite of me, without my consent:

    vobis invitis,

    Plaut. Cas. 2, 5, 7:

    si se invito transire conarentur,

    against his will, Caes. B. G. 1, 8:

    Sequanis invitis,

    id. ib. 1, 9:

    diis hominibusque invitis,

    Cic. Q. Fr. 3, 2:

    invito numine,

    Verg. A. 10, 31:

    invita Diana,

    Ov. M. 8, 395: invitā Minervā, against one ' s natural bent, Hor. A. P. 385:

    invita Minerva, id est adversante et repugnante natura,

    Cic. Off. 1, 31, 110:

    quod et illo et me invitissimo fiet,

    altogether contrary both to his inclination and my own, Cic. Att. 5, 21, 9. — With ut:

    invitus feci, ut L. Flaminium e senatu eicerem,

    Cic. de Sen. 12, 42.—With gen.:

    credidit, dominum non invitum fore hujus solutionis,

    would not be ill pleased with this payment, Dig. 16, 3, 11.—
    II.
    Of things:

    invita in hoc loco versatur oratio,

    Cic. N. D. 3, 35, 85:

    invitae properes anni spem credere terrae,

    Verg. G. 1, 224:

    verbaque provisam rem non invita sequentur,

    Hor. A. P. 311:

    dantur in invitos impia tura focos,

    Ov. H. 14, 26:

    lyra,

    id. Am. 3, 9, 24:

    ignes,

    id. M. 8, 514:

    oculis legere,

    id. H. 18, 4; cf.:

    vultu prospicere,

    Val. Fl. 7, 575:

    ope,

    i. e. furnished involuntarily, Ov. P. 2, 1, 16:

    invito sanguine,

    Val. Fl. 3, 391. — Adv.: invītē, against one ' s will, unwillingly:

    invite cepi Capuam,

    Cic. Att. 8, 3, 4 (dub.).— Comp.:

    invitius,

    Cic. de Or. 2, 89, 364.

    Lewis & Short latin dictionary > invitus

  • 10 Pallas

    1.
    Pallăs, ădis and ădos, f., = Pallas.
    A.
    Surname of the Greek goddess Athene, and hence of the corresponding Minerva of the Romans, the goddess of war and wisdom; the inventress of working in wool, and of the cultivation of the olive, on which account the olive-tree was sacred to her:

    Pallas Minerva est dicta, quod Pallantem Gigantem interfecerit, vel, sicut putabant, quod in Pallante palude nata est,

    Fest. p. 220 Müll.:

    Pallas... Proeliis audax,

    Hor. C. 1, 12, 20; Ov. M. 5, 263:

    Palladis ales,

    the owl, Ov. F. 2, 89:

    Pallados arbor,

    the olive-tree, id. A. A. 2, 518; cf.:

    rami Palladis,

    Verg. A. 7, 154:

    iratā Pallade, i. q. invitā Minervā,

    Ov. F. 3, 826.—
    B.
    Transf.
    1.
    Oil:

    infusā Pallade,

    Ov. Tr. 4, 5, 4:

    pinguis,

    id. H. 19, 44.—
    2.
    The olive-tree:

    dat quoque baciferam Pallada rarus ager,

    Ov. Am. 2, 16, 8.—
    3.
    The Palladium:

    Helenum raptā cum Pallade captum,

    Ov. M. 13, 99:

    Pallade conspectā,

    id. Tr. 2, 293.—
    4.
    The number seven, Macr. Somn. Scip. 1, 6; Mart. Cap. 7, § 738.—
    5.
    For Vesta, because the Palladium stood in the temple of Vesta: Pallados ignes, Prop 4 (5), 4, 45.—
    II.
    Deriv.
    A.
    Pallădĭus, a, um, adj., = Palladios, of or belonging to Pallas, Palladian:

    numen Palladium,

    i. e. Pallas, Ov. Tr. 1, 10, 12:

    aegis,

    of Pallas, Luc. 7, 570:

    Palladiā gaudent silvā vivacis olivae,

    Verg. G. 2, 181;

    latices,

    oil, Ov. M. 8, 275:

    corona,

    an olive-wreath, id. A. A. 1, 727:

    arx,

    Troy, Prop. 3, 7 (4, 8), 42:

    arces,

    Athens, Ov. M. 7, 399:

    honores,

    shown to Pallas, id. H. 17, 133: pinus, the Argo, because built under Minerva's direction, Val. Fl. 1, 475:

    metus,

    inspired by Pallas, id. 6, 408: forum, the Roman forum, because there stood a temple of Minerva, Mart. 1, 3, 8:

    Palladia Alba, because Domitian caused the Quinquatria in honor of Pallas to be annually celebrated there,

    id. 5, 1, 1; cf. Suet. Dom. 4:

    Palladia Tolosa, because the sciences flourished there,

    Mart. 9, 100, 3:

    manus,

    i. e. skilful, Stat. S. 1, 1, 5:

    ars,

    Mart. 6, 13, 2:

    lotos,

    the flute, id. 8, 51, 14.—
    B.
    Subst.: Pallădĭum, ii, n., the image or statue of Pallas, which, in the reign of Ilus, fell from heaven at Troy, and during the Trojan war was carried off by Ulysses and Diomed, because the fate of the city depended on the possession of this image. It afterwards came from Greece to Rome, where Metellus saved it from the temple of Vesta when the latter was burned down, Verg. A. 2, 166; Sil. 9, 531; Ov. Tr. 3, 1, 29; Serv. ad Verg. A. 2, 227; Cic. Phil. 11, 10, 24; id. Scaur. 2, 48; Plin. 7, 43, 45, § 141; cf. Plaut. Ps. 4, 6, 1 sq.; id. Bacch. 4, 9, 31.
    2.
    Pallas, antis (voc. Pallā, Verg. A. 10, 411 al.; also Pallas and Pallan, acc. to Prisc. p. 702), m., = Pallas, the name of several mythic and historical personages.
    A.
    Son of Pandion, the father of the fifth Minerva, Cic. N. D. 3, 23, 59; Ov. M. 7, 500.—
    B. C.
    Son of Evander, Verg. A. 8, 104.—
    D.
    One of the giants, Claud. Gigant. 94; Fest. s. v Pallas, p. 220.—
    E.
    A freedman of the emperor Claudius, proverbial for his wealth; slain by Nero, Plin. Ep. 7, 29; 8, 6; Tac. A. 12, 53; Juv. 1, 109; Plin. 33, 10, 47, § 134.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Pallantēus, a, um, adj., of or belonging to Pallas (the ancestor of Evander), Pallantian: moenia Pallantea, i. e. of the city of Pallanteum, in Italy (v. in the foll.), Verg. A. 9, 196 and 241:

    apex,

    of the Palatine, Claud. VI. Cons. Honor. 644. —
    2.
    Subst.: Pallantēum, i, n.
    a.
    A city in Arcadia, the residence of Pallas, Liv. 1, 5 init.; Just. 43, 1.—
    b. B.
    Pallantĭăs, ădis, f., Aurora, so called because descended from Hyperion, the uncle of the giant Pallas, Ov. F. 4, 373; id. M. 9, 420.—
    C.
    Pallantis, ĭdos and ĭdis, f., Aurora (v. Pallantias, supra), Ov. M 15, 700.— Transf., the day, Ov. F. 6, 567.—
    D.
    Pallantĭus, a, um, adj., of or belonging to Pallas, Pallantian:

    Pallantius heros,

    i. e. Evander, Ov. F. 5, 647.

    Lewis & Short latin dictionary > Pallas

  • 11 Pallas

    1. Pallas, adis u. ados, Akk. adem u. ada, Vok. a, f. (Παλλάς), poet. Beiname der Athene der Griechen u. der ihr entsprechenden Minerva der Römer (s. Minerva über die Göttin), Hor. carm. 1, 12, 20. Ov. met. 5, 263 u.a.: iratā Pallade (= invitā Minervā, s. Minerva), Ov. fast. 3, 826: Palladis ars = lanificium, Ov. ex Pont. 3, 8, 9: arbor, Ölbaum, Ov. art. am. 2, 518 u. Mart. 1, 76, 7: ales, die Nachteule, Ov. fast. 2, 89. – exstincti Pallados ignes, v. Feuer der Vesta (weil das Palladium im Tempel der Vesta stand), Prop. 4, 4, 45. – meton.: a) der Ölbaum, Ov. am. 2, 16, 8. – b) das Öl, Ov. her. 17 (18), 44 u. trist. 4, 5, 4. Corp. inscr. Lat. 8, 212 v. 28. – c) das Bild der Pallas, das Palladium (s. unten), Ov. met. 13, 99 u.a. – d) der Tempel der Pallas, Ov. trist. 2, 293. – Dav. abgel. Palladius, a, um (Παλλάδιος), 1) zur Pallas gehörig, palladisch, numen, Pallas, Ov.: ramus, Ölzweig, Verg.: corona, aus Ölzweigen, Ov.: arx, Burg in Athen, wo Pallas verehrt wurde, Prop.: arces, Athen, Ov.: honores, von der Pallas herrührend, angeboten, Ov.: ratis, das Schiff Argo, Ov.: latices, Öl, Ov. – subst., Palladium, iī, n. (Παλλάδιον), das Bild der Pallas in Troja (armiferae signum caeleste Minervae, Ov. fast. 6, 421), das vom Himmel gefallen war und als Unterpfand der öffentlichen Wohlfahrt im Verborgenen aufbewahrt u. verehrt
    ————
    wurde; Ulixes u. Diomedes entwendeten das Bild, weil Troja nicht erobert werden konnte, solange es im Besitze des Palladiums war, Verg. Aen. 2, 164 sqq. – Die Römer behaupteten im Besitze des Palladiums zu sein, das im Tempel der Vesta aufgestellt war, Flor. 1, 2, 3. – 2) appellat. = künstlich, geschickt, ars, Mart.: manus, Stat.
    ————————
    2. Pallās, antis, m. (Πάλλας), I) Sohn des Pandion u. Vater der Minerva, Cic. de nat. deor. 3, 59. – II) einer der Giganten, Claud. Gigant. 95. – III) Großvater oder Urgroßvater des Euander, Verg. Aen. 8, 51 u. 54. – IV) Sohn dieses Euander, Verg. Aen. 8. 104 sqq. – Dav. abgel.: A) Pallantēus, a, um, zu Pallas gehörig, pallantëisch, moenia, die Stadt Pallanteum, wo Euander in Italien seinen Wohnsitz hatte, Verg. Aen. 9, 196 u. 241. – subst., Pallantēum, ēī, n. (sc. oppidum), a) eine Stadt in Arkadien, nach Euanders Großvater od. Urgroßvater Pallas so benannt, Liv. 1, 5, 1. Iustin. 43, 1, 6. – b) eine Stadt in Italien, von Euander in der Gegend erbaut, wo später Rom gegründet wurde, Verg. Aen. 8, 54 u. 341. – B) Pallantias, adis, f. (Παλλαντιάς), Aurora, die Morgenröte, als Nachkömmling des Giganten Pallas, Ov. met. 9, 421 u.a. – C) Pallantis, idos, f. (Παλλαντίς) = Pallantias, Aurora, die Morgenröte, Ov. met. 15, 700. – meton. = der Tag, Ov. fast. 6, 567. – D) Pallantius, a, um (Παλλάντιος), zu Pallas gehörig, pallantisch, heros, Euander, Ov. fast. 5, 647.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pallas

  • 12 invītus

        invītus adj.    with sup, against the will, unwilling, reluctant, perforce, on compulsion: Invitus feci, lex coëgit, T.: neque senatus provinciam invitus dederat, S.: invitus feci, ut, etc.: ut viatores invitos consistere cogant, Cs.: eum ego a me invitissimus dimisi, much against my will: nihil invitis fidere divis, i. e. against their will, V.: invito patre, in spite of, T.: se invito transire, against his will, Cs.: invitissimis eis: invitā Minerva, against one's natural bent, C., H.: quod et illo et me invitissimo fiet, altogether against his inclination and mine.—As subst m.: elicere veram vocem ab invito.—Reluctant, unwilling: invita in hoc loco versatur oratio: Invitae anni spem credere terrae, V.: verbaque provisam rem non invita sequentur, H.: ignes, O.: ope, i. e. furnished involuntarily, O.
    * * *
    invita, invitum ADJ
    reluctant; unwilling; against one's will

    Latin-English dictionary > invītus

  • 13 Pallas [1]

    1. Pallas, adis u. ados, Akk. adem u. ada, Vok. a, f. (Παλλάς), poet. Beiname der Athene der Griechen u. der ihr entsprechenden Minerva der Römer (s. Minervaüber die Göttin), Hor. carm. 1, 12, 20. Ov. met. 5, 263 u.a.: iratā Pallade (= invitā Minervā, s. Minerva), Ov. fast. 3, 826: Palladis ars = lanificium, Ov. ex Pont. 3, 8, 9: arbor, Ölbaum, Ov. art. am. 2, 518 u. Mart. 1, 76, 7: ales, die Nachteule, Ov. fast. 2, 89. – exstincti Pallados ignes, v. Feuer der Vesta (weil das Palladium im Tempel der Vesta stand), Prop. 4, 4, 45. – meton.: a) der Ölbaum, Ov. am. 2, 16, 8. – b) das Öl, Ov. her. 17 (18), 44 u. trist. 4, 5, 4. Corp. inscr. Lat. 8, 212 v. 28. – c) das Bild der Pallas, das Palladium (s. unten), Ov. met. 13, 99 u.a. – d) der Tempel der Pallas, Ov. trist. 2, 293. – Dav. abgel. Palladius, a, um (Παλλάδιος), 1) zur Pallas gehörig, palladisch, numen, Pallas, Ov.: ramus, Ölzweig, Verg.: corona, aus Ölzweigen, Ov.: arx, Burg in Athen, wo Pallas verehrt wurde, Prop.: arces, Athen, Ov.: honores, von der Pallas herrührend, angeboten, Ov.: ratis, das Schiff Argo, Ov.: latices, Öl, Ov. – subst., Palladium, iī, n. (Παλλάδιον), das Bild der Pallas in Troja (armiferae signum caeleste Minervae, Ov. fast. 6, 421), das vom Himmel gefallen war und als Unterpfand der öffentlichen Wohlfahrt im Verborgenen aufbewahrt u. verehrt wurde; Ulixes u. Diomedes entwendeten das Bild, weil Troja nicht erobert werden konnte, solange es im Besitze des Palladiums war, Verg. Aen. 2, 164 sqq. – Die Römer behaupteten im Besitze des Palladiums zu sein, das im Tempel der Vesta aufgestellt war, Flor. 1, 2, 3. – 2) appellat. = künstlich, geschickt, ars, Mart.: manus, Stat.

    lateinisch-deutsches > Pallas [1]

  • 14 Pallas

    I adis и ados f.
    1) Паллада, греч. эпитет Минервы
    Pallădis ignes Prpогни в храме Весты (куда, по преданию, был помещен троянский Палладий)
    2) O = Palladium
    3) Prp = храм Весты (см. Pallas I, 1.)
    4) O = оливковое масло
    5) O = масличное дерево
    II Pailās, antis m.
    1) аркадец, предок Эвандра, основатель города Pallanteum в Аркадии V
    2) сын Эвандра, союзник Энея, убитый Турном V

    Латинско-русский словарь > Pallas

  • 15 "Без изволения Минервы"

    т. е. без подлинного мастерства = Против желания Минервы

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > "Без изволения Минервы"

  • 16 adversor

    adversor (archaic advor-), ātus, 1, v. dep. [adversus]: alicui, to stand opposite to one, to be against, i. e. to resist or oppose (in his opinions, feelings, intentions, etc.; while resistere and obsistere denote resistance through external action, Doed. Syn. 4, 303; cf. adversarius; class.; freq. in Cic.); constr. with dat. or absol.:

    idem ego arbitror nee tibi advorsari certum est de istac re usquam, soror,

    Plaut. Aul. 2, 1, 21:

    meis praeceptis,

    id. As. 3, 1, 5; so id. Trin. 2, 1, 108:

    mihi,

    Ter. Hec. 4, 4, 32; 2, 2, 3:

    hujus libidini,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 81:

    ornamentis tuis,

    id. Sull. 18, 50:

    Isocrati,

    id. Or. 51, 172:

    commodis,

    Tac. A. 1, 27:

    adversantes imperio Domini,

    Vulg. Deut. 1, 43:

    invitā Minervā, id est, adversante et repugnante natura,

    Cic. Off. 1, 31:

    non adversatur jus, quo minus, etc.,

    id. Fin. 3, 20:

    adversante vento,

    Tac. H. 3, 42:

    adversantibus amicis,

    id. Ann. 13, 12:

    adversans factio,

    Suet. Caes. 11:

    adversantibus diis,

    Curt. 6, 10:

    non adversata petenti Annuit,

    Verg. A. 4, 127; Vulg. 2 Thess. 2, 4 al.
    a.
    In Tac. constr. also adversari aliquem, H. 1, 1; 1, 38.—
    b.
    In Plaut. pleonastic, adversari contra, Cas. 2, 3, 35, and adversari adversus aliquid, Mer. 2, 3, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > adversor

  • 17 advorsor

    adversor (archaic advor-), ātus, 1, v. dep. [adversus]: alicui, to stand opposite to one, to be against, i. e. to resist or oppose (in his opinions, feelings, intentions, etc.; while resistere and obsistere denote resistance through external action, Doed. Syn. 4, 303; cf. adversarius; class.; freq. in Cic.); constr. with dat. or absol.:

    idem ego arbitror nee tibi advorsari certum est de istac re usquam, soror,

    Plaut. Aul. 2, 1, 21:

    meis praeceptis,

    id. As. 3, 1, 5; so id. Trin. 2, 1, 108:

    mihi,

    Ter. Hec. 4, 4, 32; 2, 2, 3:

    hujus libidini,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 81:

    ornamentis tuis,

    id. Sull. 18, 50:

    Isocrati,

    id. Or. 51, 172:

    commodis,

    Tac. A. 1, 27:

    adversantes imperio Domini,

    Vulg. Deut. 1, 43:

    invitā Minervā, id est, adversante et repugnante natura,

    Cic. Off. 1, 31:

    non adversatur jus, quo minus, etc.,

    id. Fin. 3, 20:

    adversante vento,

    Tac. H. 3, 42:

    adversantibus amicis,

    id. Ann. 13, 12:

    adversans factio,

    Suet. Caes. 11:

    adversantibus diis,

    Curt. 6, 10:

    non adversata petenti Annuit,

    Verg. A. 4, 127; Vulg. 2 Thess. 2, 4 al.
    a.
    In Tac. constr. also adversari aliquem, H. 1, 1; 1, 38.—
    b.
    In Plaut. pleonastic, adversari contra, Cas. 2, 3, 35, and adversari adversus aliquid, Mer. 2, 3, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > advorsor

  • 18 Pallas

        Pallas adis and ados, f, Παλλάσ, a surname of Athene (identified with the Roman Minerva), V., H., O.: Palladis ales, the owl, O.: Pallados arbor, the olive-tree, O.: iratā Pallade (i. e. invitā M<*>ervā), O.—Oil: infusā Pallade, O.—The olivetree, V., O.—The Palladium: Helenum raptā cum Pallade captum, O.: Pallados ignes, i. e. of Vesta (in whose temple was the Palladium), Pr.
    * * *
    olive tree; E:goddess Minerva/Athene

    Latin-English dictionary > Pallas

  • 19 Nonúmque premátur in ánnum

    "Пусть хранится до девятого года", т. е. не следует торопиться с публикацией литературного произведения, которое всегда требует длительной и тщательной обработки.
    Гораций, "Наука поэзии", 385-390:
    Tú nihil ínvitá dicés faciésve Minérva,
    Íd tibi júdiciúm (e)st, ea méns. Sí quíd tamen ólim
    Scrípseris, ín Maecí descéndat júdicis áures
    Ét patris ét nostrás, nonúmque premátur in ánnum,
    Mémbranís intús positís: delére licébit
    Quód non édiderís; nescít vox míssa revérti.
    Ты же, прошу, ничего не пиши без воли Минервы.
    Вот тебе главный совет. А ежели что и напишешь -
    Прежде всего покажи знатоку - такому, как Меций,
    Или отцу, или мне; а потом до девятого года
    Эти стихи сохраняй про себя: в неизданной книге
    Можно хоть все зачеркнуть, а издашь - и словца не поправишь.
    (Перевод М. Гаспарова)
    Ваш план - переходные этапы к коммунистическому обществу - стоит того, чтобы над ним поразмыслить, но я бы Вам посоветовал: nonum prematur in annum; это самый трудный вопрос из всех, какие только существуют, так как условия беспрерывно меняются. (Ф. Энгельс - Конраду Шмидту, 1.VII 1891.)
    Пушкин очень часто буквально исполнял правило Горация: "держи у себя под замком девять лет", nonumque prematur in annum! Множество произведений, совершенно оконченных, лежали у него неизданными по нескольку лет. (Н. Г. Чернышевский, Сочинения Пушкина.)
    Легко вам, Madame, напоминать мне Горациево "nonum prematur in annum". Правило это, как и другие ему подобные, может быть хорошо в теории, но на практике никуда не годится. Когда Гораций подал автору свой знаменитый совет - девять лет держать свои произведения в ящике стола, он должен был тогда же сообщить рецепт, как прожить девять лет без пищи. (Генрих Гейне, Книга Le Grand.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nonúmque premátur in ánnum

См. также в других словарях:

  • Invīta Minerva — (lat., wider Willen der Minerva), ohne Fähigkeiten od. ohne dazu aufgelegt, gelaunt zu sein, ein literarisches Werk unternehmen, studiren etc …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Invīta Minerva — (lat.), »wider den Willen der Minerva«, d. h. ohne gehörige Anlagen, ohne Fähigkeit und Geschick (etwas unternehmen); der Ausdruck kommt schon bei Cicero und Horaz als Sprichwort vor …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Invita Minerva — Invita Minerva, lat., gegen den Willen der Minerva, d.h. ohne Fähigkeit od. ohne Lust (zu geistiger Arbeit) …   Herders Conversations-Lexikon

  • invita Minerva — Latin, lit. Minerva (goddess of wisdom) unwilling; i.e. without inspiration, not being in the mood for it …   Etymology dictionary

  • invita minerva — (Loc. lat.). loc. adv. Contra la voluntad de Minerva o de las musas …   Diccionario de la lengua española

  • invita minerva — (Expresión latina que significa contra la voluntad de la diosa Minerva o de las musas.) ► locución adverbial culto Sin gusto ni talento. * * * invita minerva. (Loc. lat.). loc. adv. Contra la voluntad de Minerva o de las musas …   Enciclopedia Universal

  • invita Minerva — foreign term Etymology: Latin Minerva being unwilling ; without natural talent or inspiration …   New Collegiate Dictionary

  • invita minerva — [L., With Minerva unwilling.] Without inspiration, without the touch of genius, mechanically, by effort, prosaically …   New dictionary of synonyms

  • invita Minerva — …   Useful english dictionary

  • Minerva — * Er hat sich die Minerva zur linken Hand antrauen lassen. Treibt eine Kunst, einen Beruf ohne natürliche Begabung. Lat.: Invita Minerva aliquid facere. (Horaz.) (Hanzely, 40; Philippi, I, 209.) …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • MINERVA — I. MINERVA sapientiae, et bonarum omnium artium dea, ex Iovis cerebro sine matre procreata: Quô commentô significare voluerunt Poetae, bonarum artium disciplinas, humani ingenii non esse inventum, sed ex Iovis cerebro, h. e. inexhausto divinae… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»